Jeżeli wyobrazimy sobie Internet jako zbiór milionów małych kropeczek, z których każda jest pojedynczym użytkownikiem, to wystarczy wybrać odpowiednią grupę, w odpowiednim rejonie, która się skupia chociażby wokół wieści lokalnych, prasy lokalnej, czy lokalnych wydarzeń, po to, aby dokładnie poznać jej preferencje. Niejednokrotnie robi się to używając aktywnych działań komunikacyjnych, które często są wrzucane do jednego worka z grupą problemów dzisiaj rozumianych jako hate speech. Część z tych działań, o których mówimy w kontekście prób skłócania dwóch sąsiadujących narodów, to w istocie próba rozpoznania punktów krańcowych, które wywołują emocje na danym wektorze komunikacji, czyli na temat określonego przekazu. Czyli na przykład, jest wypuszczana informacja dotycząca pobicia przez Ukraińców Polaka i w międzyczasie, w ciągu kilku godzin, taka sama próba jest realizowana po stronie ukraińskiej, tylko z odwróconymi rolami. Wtłaczany jest w to przekaz bardzo emocjonalny, pełny nienawiści, realizowany przez konta, które mamy rozpoznane jako zaangażowane w procesy manipulacyjne w Polsce i nie są z pewnością użytkownikami naturalnymi. To nie jest działanie, które ma wywołać w danym momencie niechęć, choć niewątpliwie ma to wpływ i na emocje, ale przede wszystkim najważniejszy jest ten uzysk informacji jaki przeciwnik informacyjny otrzymuje z powrotem. Czyli otrzymuje wykaz obiektów, osób, które w tę dyskusję się zaangażowali i ma bardzo szybko sprofilowaną grupę, do której może szybko skierować następny przekaz manipulacyjny, np. po to, żeby wywołać skrajne emocje.